ستیز با خواب بیجاست. به جای دشمنی با خواب به استفاده‌ی بهینه از لحظات بیداری فکر کنیم.

از میان یادداشت‌های قدیمی‌ام:

«بله، به گفته‌ی شما موفقیت آسانسور ندارد و باید از پله‌ها بالا برویم. اما نقش خلاقیت این وسط چیست؟ خلاقیت قرار است ما را به آسانسور موفقیت برساند، برای موفقیت آسانسور بسازد.»

برای رسیدن به نظم ذهنی به عدد نیاز داری. باید اعداد مخصوص خودت را پیدا کنی. مثلن من می‌دانم که هر روز باید ده تا ده دقیقه بنویسم (+).

صبح تا شب به این فکر می‌کنیم که فلان رؤیایمان را دنبال کنیم یا نه.

در یکی از یادداشت‌های قدیمی‌ام نوشته‌ام:
«کسی که کلمه دارد همه چیز دارد.»

نامه بنویسیم، اول از همه به خودمان. هر روز به خودمان چندین و چند نامه بنویسیم.

صحنه‌ی رازآلودی‌ست: کسی پشت میزی نشسته و فقط می‌نویسد، بی‌که کار دیگری بکند، فقط می‌نویسد، بی‌وقفه می‌نویسد، بی‌اندازه می‌نویسد.

نوشتن وسیله‌ای است که با آن می‌توانم در هر نقطه‌ای به هر کجا که می‌خواهم بروم.

از علایقت با ساختن عادت‌های روزانه محافظت کن.

هر وقت ۵ نفر آدم پیدا کردی که توانستی ۵ کتاب را ۵ بار با آن‌ها بخوانی یعنی خیلی خوشبختی.

نوشتنْ نقشه‌کشیدن برای فرار از زندان است.

-بدیهی بودن آفوریسم ضعف نیست، مهم اینه که خودت بهش رسیده باشی.

-هر حرف صادقانه‌ای یه جور شعره.

زخمْ چیزی‌ست که نمی‌نویسی.

به هر چیزی و کسی که مرا به رخوت دعوت کند بدبینم.

چه اصراری داری که خودت را تهِ تهِ بن‌بست ببینی و هر راه‌حلی را بی حاصل؟

راه‌حل زمانی نتیجه می‌دهد که کمی هم اثربخشی آن را به خودت تلقین کنی.

در آینده بی‌اندازه افسوس خواهی خورد اگر یادداشت‌های روزانه‌ات را با جزئیات کامل ننویسی.

انگیزه‌ و انرژی انجام کارهای بزرگ‌ را وقتی به‌ دست میاوریم که کارهای کوچک را کنار بگذاریم. کارهای ریز و کم‌حاصل عامل حواسپرتی و بهانه‌ی به‌تعویق انداختن کارهای ارزشمندند.

دیشب تا صبح توی خواب به خودم می‌گفتم این چند جمله را بنویس:

«اینجا در بازی مارپله‌ای هستیم که یک خانه در میان نیش مار است، بی هیچ پله‌ای.»

صبح که پا شدم‌ زیاد چنگی به دلم نزد، ولی زمینه‌ساز طراحی تمرینی تازه برای کارگاه تمرین نوشتن شد.

دنبال بهترین نوع ارتباطات اینترنتی هستی؟

در موضوعی که می‌‌پسندی، رتبه‌های بالای نتایج جستجوی گوگل را به دست بیاور.

می‌کوشی خوبی آدم‌ها را بیشتر به خاطر بیاوری یا بدی آن‌ها؟

آنکه فقط به زدن حرف‌های تازه می‌اندیشد، هیچ حرفی نخواهد زد.

آسمان ابری به همه چیز می‌ارزد.

نویسنده‌ی کم‌کلمه راه به هیچ کجا نخواهد برد.

کاش در بارانشهر می‌زیستم.

مثل آشنا شدن با کلمه‌ای ناشناخته.

نوشتن‌ بهترین کاری‌ست که می‌توانم برای رؤیاهایم انجام بدهم.

از چیزهایی که در تو احساس تازه ایجاد می‌کنند استقبال کن، آن‌ها زمینه‌ساز شکل‌گیری افکار تازه‌اند.
پیشنهاد: رمان بخوان. رمان با کم‌ترین هزینه و بیشترین تنوع و کیفیت می‌تواند خالق احساسات تازه باشد.

بدترین نوع اتلاف وقت زمانی‌‌ رخ می‌دهد که تو نمی‌دانی کاری که انجام می‌دهی اتلاف وقت است.
آیا جرأت داری از این منظر به عملکردت بنگری؟

وقتی حرفه‌ای می‌شوی که مانع نوشتن را به محرک نوشتن تبدیل کنی.