پنداشته‌های شاهین کلانتری

تصمیم‌گیری حین نوشتن

سراغ نوشته‌های پارسال و پیرارسال و پس‌پیرارسال نرو. وحشت می‌کنی از اینکه هنوز همان دردها و دغدغه‌ها را داری، از اینکه رشدت به چشم نمی‌آید. نرو، هیچ وقت تا مطمئن نشدی سراغشان نرو. اطمینان از چی؟ از دگرگونیِ مشهود؛ اما بزرگ‌ترین دگرگونی هم چون به‌تدریج صورت گرفته شاید چندان به چشم‌ نیاید. می‌بینی که راهی برای اطمینان یافتن نیست. پس برو، سراغ نوشته‌های پارسال و پیرارسال و پس‌پیرارسال برو، شاید چیزی برای غافلگیر شدن یافتی.

5 پاسخ

  1. گل پرپر می‌کنم. یه دلم می‌گه برم برم، یه دلم می‌گه نرم نرم. آخرین گلبرگ بهم می‌گه که برم یا نه.

    اما، جدا از شوخی، من همیشه سراغ نوشته‌های قدیمی‌م می‌رم و بعد، هندونه زیر بغل خودم می‌ذارم. چون، پیشرفتم رو می‌بینم و این دگرگونی کاملن مشهوده. پس، یه روز خودم رو به چیزهای موردعلاقه‌م مهمون می‌کنم، مثلن خودم رو به یه خوراکی یا خرید یه کتاب تازه یا … دعوت می‌کنم. از همه بهتر و جذاب‌تر، فلافلی‌های فری کثیفه😅.

  2. هنوز و همچنان و همیشه در گذریم
    چه برگردیم و چه تندتر برویم
    دلم خیلی قدیم تر برگشتن میخاد

    سلام و ارادت🌹

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *