تنها حسرت من در پایان عمر شاید همین باشد: چرا کمی صبورتر عمل نکردم؟ انشااله که تبدیل به حسرت نشه😉 پاسخ
5 پاسخ
تنها حسرت من در پایان عمر شاید همین باشد: چرا کمی صبورتر عمل نکردم؟
انشااله که تبدیل به حسرت نشه😉
با خوندن این جمله، روانشناسی رو به یاد می‌آرم که میز کارش رو بالای یک تردمیل قرار داده بود.
چه جالب. خیلی مؤثره.
برای من پیاده‌روی تنها چیزی است که زمان و مکان نمی‌شناسد.
وقتی نیاز‌دارم درباره چیزی فکرکنم ناخودآکاه قدم‌می‌زنم.