«در درام بارکر، موقعیت فاجعه‌بار به مثابه‌ی تکانه‌ای شکننده و هم‌هنگامْ رهاننده عمل می‌کند که در کشاکش آن، لایه‌هایی که در روانِ ناخودآگاه و نیمه‌خودآگاهِ فرد رسوب کرده‌اند دیگر بار به سطح می‌آیند، و فرد با واکنش‌ها و راه‌هایی که می‌گزیند خود را تعریف کرده و به خود شکل می‌دهد.»
-علیرضا فخرکننده، ترحم در تاریخ، ص۱۱۸